اثربخشی برنامه های بهسازی و ارتباط آن با سطوح شایستگی حرفه ای پرستاران

چکیده مقدمه: وجود پرستارانی شایسته برای دستیابی به استراتژی های ارتقاء سلامت ضروری است، لذا اجرا و ارزیابی برنامه های بهسازی موثر در این راستا امری مهم است. هدف: این پژوهش با هدف ارزیابی برنامه های بهسازی از دید پرستاران شاغل در بیمارستانهای غرب مازندران و ارتباط آن با سطح شایستگی آنها انجام شده است. روش کار: این پژوهش از نوع توصیفی- همبستگی می باشد. تعداد 205 پرستار شاغل در بخش های غیر تخصصی بیمارستانهای غرب مازندران با روش نمونه گیری تصادفی از نوع خوشه ای انتخاب شدند. اطلاعات با استفاده از دو پرسشنامه (پرسشنامه بررسی برنامه های بهسازی و تعیین سطح شایستگی حرفه ای) گردآوری شد. اعتبار صوری و محتوای ابزار مورد تأیید قرار گرفت و اعتماد علمی آن با روش همسان سازی درونی بررسی شد و نتایج توسط آزمون آنالیز واریانس و  مجذور کای تحلیل شدند. نتایج: اکثریت نمونه ها سطح شایستگی خود را مطلوب گزارش کرده(6/75%) و اثربخشی  برنامه ها را متوسط  برآورد کردند(5/80 %). تحلیل واریانس نشان داد که میانگین امتیازات کسب شده از ابزار بررسی برنامه های بهسازی، در پرستاران دارای سطوح گوناگون شایستگی تفاوتی نداشته است. نتیجه گیری: سازمان ها هزینه هنگفتی را صرف برنامه های بهسازی می کنند. در صورتی که این برنامه ها اثر بخش نباشد، تنها باعث اتلاف هزینه و وقت می گردد. نتایج مطالعه می تواند مد نظر مجریان و مدیران پرستاری قرار گیرد.